Trudno się łudzić, że Izrael nie posunie się jeszcze dalej w swoim okrucieństwie, a zarazem trudno przyjąć do wiadomości, że większe okrucieństwo jest w ogóle możliwe. Trudno uwierzyć, że minął zaledwie miesiąc od masakry pagerowej. Każdy dzień szokuje i rani. Samo to, że większość jest w stanie odwracać wzrok i udawać, że da się normalnie żyć w obliczu zagłady odbiera spokój. A obojętność nie jest nawet najgorszą z powszechnych postaw! Wielu próbuje zohydzać ofiary ludobójstwa, oraz osoby i organizacje, które próbują pomagać ofiarom ludobójstwa. Nie tylko jednostki, całe instytucje i rządy tłamszą opór z zaangażowaniem godnym dobrej sprawy.
Obrazy syjonistycznej przemocy przytłaczają zmysły i raz za razem przekraczają pojemność emocjonalną, ale pojawiające się nadal w przekazach medialnych twierdzenia o tym, że sytuacja jest skomplikowana są kpiną z rozumu. O syjonistycznym projekcie politycznym z jego militaryzmem, kolonializmem i sprzężeniem z korporacyjno-instytucjonalną architekturą współczesnego kapitalizmu można napisać grube tomy, ale jego ocena nie powinna nikomu sprawiać trudności.
Izrael zaczął się od katastrofy (Nakba) i sam jest katastrofą, a jego obecna faza to gnicie. Jak inaczej rozumieć zamieszki w obronie gwałcicieli, setki godzin klipów celebracji zbrodni i chełpienia się przemocą przez dzieciobójczą armię? Izraelskie ludobójstwo Palestyńczyków nie jest wypadkiem, ani sprawką grupy niecnych charakterów. Spirala przemocy wzniecona okupacją Palestyny ma charakter systemowy. Syjonistyczny projekt polityczny jest głęboko osadzony w imperializmie. Dezinformacja i manipulacje medialnego przemysłu pogardy i dehumanizacji z każdym tygodniem coraz gorzej maskują systematyczną eksterminację w służbie faszystowskich ideałów i kapitalistycznego wyzysku.
Powinniśmy wszelkie dostępne zasoby kierować na walkę z biedą i zmianami klimatu, a nie na podtrzymywanie wykluczenia, wyzysku i eksterminacji państw frontowych na czele z Palestyną. Większość ludzkości widzi konieczność wyzwolenia Palestyny, a duża część ludzkości doskonale rozumie militarne, finansowe, technologiczne i kulturowe bariery stawiane wyzwoleniu Palestyny przez elity kapitalizmu. W demokratycznym świecie zatrzymanie ludobójstwa, nakarmienie głodnych w warunkach globalnego nadmiaru żywności i uwolnienie więźniów politycznych byłoby łatwe, ale nie żyjemy w demokratycznym świecie.
Życie w czasach ludobójstwa przytłacza i nie możemy się łudzić, zanim sytuacja się poprawi, będzie się pogarszać. Ale to nie oznacza, że mamy prawo do stoicyzmu i umywania rąk od odpowiedzialności. Palestyna uczy nas niezłomności (arab. ṣumūd) i godności w konfrontacji z systemową dehumanizacją. Po roku kampanii eksterminacji pozostaje nieugięta w swojej walce o wyzwolenie. Wspierajmy, każda na miarę swoich możliwości i talentów, aspiracje Palestyńczyków do wyzwolenia. Rozpoznajemy w nich nasze własne walki o wyzwolenie i odpowiadajmy na palestyńskie apele o solidarność z powagą, na jaką zasługują.
Za kilka dni będziemy protestować na ulicach polskich miast przeciwko zbrodniczej polityce Twierdzy Europa. W skandowanych hasłach i przemówieniach rozpoznamy te same motywy, które widzimy w analizie kwestii palestyńskiej.
Przywołajmy raz jeszcze słowa z rezolucji Progressive International z października 2023 roku:
faszystowska przemoc wobec Palestyńczyków jest zapowiedzią przemocy zachodniego imperializmu wobec wszystkich pracowników i uciskanych ludów świata w przyszłości.
Permanentny kryzys z jego „różnorodnością chorobowych objawów” (Antonio Gramsci) jeszcze jakiś czas będzie nam spędzać sen z powiek i atakować zmysły, ale wyzwolenie ludzkości jest możliwe.
Nie godzimy się, by świat płonął w imię interesów elit narzucających swoje warunki miliardom ludzi. Wiemy, że od świata, który chcemy stworzyć, dzieli nas wielka przepaść kapitalistycznej hegemonii. Nasze najpilniejsze zadania to zdefiniowanie celów ruchu i strategii ich osiągnięcia, oraz zjednoczenie wszystkich opozycyjnych wobec systemu ugrupowań pracowniczych w organizację zdolną do prowadzenia skutecznej, niezależnej, masowej polityki – partię demokracji i socjalizmu. Realizacja tych zadań pozwoli nam przeciwstawić się kapitalistycznemu barbarzyństwu i doprowadzić do wyzwolenia całej ludzkości.
„Czego chcemy?” – deklaracja ideowa Akcji Socjalistycznej