Dziś został wydany wyrok na kobiety.
Ci, co sami siebie nazywają obrońcami życia, cynicznie kłamią. Nigdy im nie chodziło życie, a co najwyżej o narodziny. Później mają gdzieś, co z tymi dziećmi się dzieje. Nie było ich na proteście rodziców osób z niepełnosprawnościami, a wręcz przeciwnie, szczuli na te matki, które poświęciły życie na zapewnienie swoim dzieciom jak najlepszych warunków. Nazywali je wyrodnymi, bo próbują zrobić karierę na chorobie własnego dziecka.
Obsesja gospodarki światowej na punkcie ciągłego wzrostu PKB (produktu krajowego brutto) pcha nas coraz bardziej w szpony katastrofy klimatycznej i zapaści ekologicznej.
Kapitaliści, zaślepieni swoją chciwością, za wszelką cenę próbują wycisnąć jak najwięcej bogactwa dla siebie, zarówno kosztem pracujących, jak i naszej planety.
Ci, którzy niszczą życia młodych ludzi, są po prostu barbarzyńcami, idiotami. Powinno to wywołać falę powszechnego oburzenia i rozpocząć zdecydowane działania naprawcze — tak powinny brzmieć słowa Piontkowskiego, byłego już szefa MEN. Zamiast tego, minister po raz kolejny popisał się bezdusznością. Jak można płakać nad graffiti, jednocześnie ignorując śmierć dzieci, na którą zwraca uwagę napis na budynku?
