Henry Kissinger, amerykański sekretarz stanu i doradca ds. bezpieczeństwa narodowego w administracjach Nixona i Forda, metternichowski realista polityczny i zbrodniarz wojenny współodpowiedzialny za cierpienia milionów ludzi wokół globu, zmarł w wieku 100 lat.
Kissinger był architektem polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych w okresie od 1969 do 1977 roku. Autorytet jakim dysponował pozwalał mu na niemalże samodzielne nadawanie kierunku polityce Stanów w Wietnamie oraz wobec Związku Radzieckiego.
Dla cynicznego zwolennika realpolitik zbrodnie i okrucieństwa, jakich Stany Zjednoczone dopuszczały się poza granicami własnego państwa nigdy nie były przeszkodą dla realizacji interesu USA. Poniżej przytoczymy tylko niektóre z dokonań „wielkiego dyplomaty”:
1. Kissinger, używając swoich kontaktów w Białym Domu Prezydenta Johnsona, skrycie przekazywał informacje o rozmowach pokojowych w Wietnamie do stażystów kampanii wyborczej Nixona.Następnie ludzie Nixona skontaktowali się z delegatami Wietnamu Południowego i namówili ich do zerwania rozmów pokojowych, dając im złudną nadzieję na eskalację amerykańskiej pomocy wojskowej.
Z podsłuchów i przechwyceń prezydent Johnson dowiedział się, że kampania Nixona kazała Wietnamczykom z południa „wytrzymać do czasu wyborów”. Gdyby Biały Dom upublicznił tę informację, oburzenie mogłoby również przesunąć wynik wyborów na korzyść Huberta Humphreya.
Ale Johnson zawahał się. „To zdrada stanu” – stwierdził, jak zacytowano w doskonałej książce Kena Hughesa „Chasing Shadows: The Nixon Tapes, the Chennault Affair, and the Origins of Watergate.” „To wstrząsnęłoby światem”. Johnson milczał. Nixon wygrał. Wojna trwała.
Kissinger, który został mianowany doradcą ds. bezpieczeństwa narodowego, poradził Nixonowi nakazanie zbombardowania Kambodży, celem wywarcia presji na Hanoi i zmuszenia stron do powrotu do stołu negocjacyjnego.
Nixon i Kissinger desperacko chcieli wznowić rozmowy, które pomogli sabotować, a ich desperacja objawiła się w zaciekłości.
Bombardowanie Kambodży (kraju, z którym Stany Zjednoczone nie były w stanie wojny), ostatecznie doprowadziło do rozbicia kraju i powstania Czerwonych Khmerów. Było nielegalne, wobec czego zdecydowano się okryć je całunem tajemnicy.
Tajna czteroletnia kampania bombardowań w Kambodży, w wyniku której zginęła niezliczona liczba cywilów, mimo że był to naród neutralny, pozostaje do dziś jednym z najobrzydliwszych czynów, za które Kissinger nigdy nie zostanie już pociągnięty do odpowiedzialności.
2. Odtajnione dokumenty z 2023 r. wykazały, że Nixon, Henry Kissinger i rząd Stanów Zjednoczonych, który określił Allende jako „niebezpiecznego komunistę”, byli świadomi planowanego przez Pinocheta zamachu stanu i jego planów obalenia demokratycznie wybranego rządu Allende.
Tysiące chilijskich cywilów zostało zabitych, uwięzionych lub torturowanych, a niektórzy zostali zatrzymani przez wojsko i przetrzymywani na stadionie, gdzie spotkali śmierć. Ich zbrodnia? Stanie na drodze realizacji amerykańskiej racji stanu.
3. To Kissinger zapoczątkował w amerykańskiej polityce zagranicznej zwyczaj dawania Kurdom nadziei tylko po to, aby ich następnie porzucić.
Nixon i Kissinger podczas wizyty w Teheranie 31 maja 1972 r., w drodze do domu ze szczytu w Moskwie, zostali poproszeni przez Szacha Iranu o uzbrojenie i sfinansowanie powstania irackich Kurdów w ramach przysługi dla irańskiego władcy za jego współpracę z USA.
Przedsięwzięcie to kosztowało 16 milionów dolarów i zakładało zaopatrzenie Kurdów głównie w sowiecką broń dostarczoną przez Izrael, który był partnerem w przedsięwzięciu.
Przez trzy lata Kurdowie walczyli z siłami irackimi, ponosząc tysiące ofiar. Za pośrednictwem CIA rząd USA zniechęcał Kurdów do negocjowania choćby częściowej autonomii z irackim rządem centralnym, ale także powstrzymywał ich od podjęcia totalnej ofensywy.
Gdy pod koniec 1972 roku Iran przystępował do rozmów z Irakiem, CIA dostała rozkaz nie informować Kurdów o toczących się negocjacjach, zapewniając szachowi „kartę do gry” w negocjacjach z Saddamem Husajnem.
5 marca 1975 roku, bez uprzedzenia ani rządu Stanów Zjednoczonych, ani Kurdów, Iran zawarł porozumienie z Irakiem, które ogłoszono następnego dnia w Algierze podczas sesji OPEC, po czym Iran gwałtownie zerwał kontakty z kurdyjskimi powstańcami.
Efekt? Około 200 000 Kurdów uciekło do Iranu, z czego 40 000 zostało przymusowo zawróconych do Iraku. Apele o pomoc humanitarną i azyl polityczny w Stanach Zjednoczonych zostały zignorowane. Kurdystan został cynicznie pozostawiony samemu sobie.
4. Gdy indonezyjski prezydent Suharto zapowiedział plany aneksji Wschodniego Timoru, Ford i Kissinger podczas wizyty u dyktatora zapewnili go, że relacje USA z Indonezją nie ucierpią, a dostawy broni nie zostaną wstrzymane. Ich jedyny warunek? Żeby „Suharto się sprężał”, oraz żeby początek operacji przełożyć do czasu ich powrotu do Waszyngtonu.
Tak więc Suharto opóźnił operację o jeden dzień, i 7 grudnia 1975 roku siły indonezyjskie najechały byłą kolonię portugalską. Kontynuowano sprzedaż amerykańskiej broni do Indonezji, a Suharto kontynuował plan aneksji. Według Bena Kiernana inwazja i okupacja spowodowały śmierć prawie jednej czwartej ludności Timoru w latach 1975–1981.
Żaden były doradca ds. bezpieczeństwa narodowego ani sekretarz stanu nie miał nigdy po odejściu tak dużego wpływu jak Kissinger, i to nie tylko dzięki jego ciągłemu popieraniu kolejnych imperialistycznych eskapad.
Reagan mianował Kissingera do prezydenckiej komisji ds. Ameryki Środkowej; George H.W. Bush mianował wielu protegowanych Kissingera na najwyższe stanowiska od polityki zagranicznej; Bill Clinton korzystał z pomocy Kissingera w forsowaniu NAFTA przez Kongres.
„Jeśli choć raz odwiedzisz Kambodżę, chęć zatłuczenia Henry’ego Kissingera gołymi rękami nie opuści cię już nigdy. Nie będziesz mógł otworzyć gazety albo włączyć wiadomości i patrzeć na twarz tego zdradzieckiego, załganego, krwiożerczego gnoja, żeby się nie udławić.
Pojedź do Kambodży i zobacz, co zrobił ten geniusz i mąż stanu, a nigdy już nie przestaniesz zadawać sobie pytania, czemu nie grzeje ławy oskarżonych w Hadze obok Milosevica” – takimi słowami podsumował karierę Kissingera Anthony Bourdain.
ŹRÓDŁA:
https://www.thenation.com/article/world/kissinger-100-crimes-watergate/
https://www.thenation.com/article/world/henry-kissinger-obituary/
https://www.rollingstone.com/politics/politics-news/henry-kissinger-war-criminal-dead-1234804748/
https://www.huffpost.com/entry/henry-kissinger-dies_n_6376933ae4b0afce046cb44f
https://www.washingtonpost.com/archive/opinions/1991/04/07/1975-background-to-betrayal/aa973065-ea5e-4270-8cf9-02361307073c/
https://www.latimes.com/politics/story/2023-08-29/us-releases-chile-coup-documents